၂နှစ်ပြည့်သတိမေ့ခြင်း

အိုင်းရစ်ပန်းတွေနဲ့လှပနေကျ

ဖေဖော်ဝါရီလရဲ့မြေပြင်ဟာ 

သွေးရောင်ခြယ်ပန်းတွေအမြစ်တွယ်ခဲ့တယ်

တို့မျိုးဆက်သေဆုံးခဲ့ပေါ့ 

တို့မျိုးဆက်လှောင်ပိတ်ခဲ့ပေါ့

မြို့ပြရဲ့အဆောက်အဦးတွေကြားထဲကနေ

တင့်ကားတွေဟာ စစ်ရေးပြသလို

ခေါင်းပြူးထွက်လာကြတယ်

ကူရာမဲ့ ကယ်ရာမဲ့ဘဝတွေ 

မြတ်စွာဘုရားရှေ့မှာတန်းစီခဲ့ကြရတယ်

မျှော်လင့်ချက်ရောင်နီတွေဟာ

မိုးတိမ်မည်းမည်းတွေရဲ့ဝါးမြိုခြင်းအောက်

အလံဖြူပြ အလံဖြူပြခဲ့ရတယ်

လူငယ်တွေလည်း လူငယ်တွေလိုမဟုတ်ရပြန်

မပျော်ရတဲ့နေ့ရက်တွေအများသားပါလား

သံစဥ်တွေဟာ ရိုက်ချိုးခံရတယ်

အနုပညာဟာ လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့

အချစ်ဆိုတာကတော့ ခွဲစိတ်နေတုန်း

တစ်ဖက်က ဓမ္မ တစ်ဖက်က အဓမ္မ

တိုင်းပြည်ကတော့ ကြားထဲကြေမွလို့

မဆုံတော့တဲ့မိသားစုတွေ ဘယ်နှစ်အိမ်ရှိလဲ

ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းမှာက ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာတွေနဲ့

ကမ္ဘာတစ်ခြမ်းကတော့ 

သေမင်းနဲ့စကားများနေရတယ်

ငါတို့တွေအမှောင်ဖုံးနေတာ ၂နှစ်တဲ့လား

ငါတို့တွေအာဏာရှင်အောက်ရောက်နေတာ

၂နှစ်တဲ့လား ဒီလိုအချိန်တွေကုန်ဆုံးချင်ပြီ

ကဗျာတွေလည်းပေါ်ထွက်လာတယ်

သို့သော် အချုပ်အနှောင်တွေနဲ့

တရားမျှတမှုရေ ဘယ်မှာပုန်းနေလဲ

ငါတို့မင်းကိုလိုက်ရှာနေတာ ၂နှစ်ရှိပြီ

နတ်တွေရေ ဖန်ဆင်းရှင်တွေရေ

ဖွက်ထားတယ်ဆိုလည်း ပြန်ပေးပါ 

ကျွန်တော်တို့သတိရနေလို့ပါ

ကျွန်တော်တို့သတိမေ့နေလို့ပါ

ကမ္ဘာကြီးရဲ့တစ်ခြားတိုင်းပြည်တွေလို

ကျွန်တော်တို့တိုင်းပြည်ကိုလည်း

အရက်တိုက်ချင်လို့ပါ

ဆေးချစေချင်လို့ပါ

ကဗျာရေးစေချင်လို့ပါ

အချစ်နဲ့တွေ့စေချင်လို့ပါ

အနုပညာကိုခံစားစေချင်လို့ပါ

ပျော်ရွှင်မှုကို ပျော်ပျော်ကြီးရစေချင်လို့ပါ

ကျွန်တော်